Rozdział 1

Będę pisała opowiadanie o Amelii będzie ona jednym z dwóch głównych bohaterów. Będę starała się dodawać rozdziały regularnie. Mam nadzieje że spodobają się wam te moje wypociny.Jest to mój drugi blog ZACZYNAJMY :D LET'S GO!

Obudziłam się o godzinie dziewiątek pięćdziesiąt. Obróciłam się na drugi bok i zaczęłam myśleć o tym jaki dzisiaj jest dzień. Doszłam do wniosku że dzisiaj mamy trzydziesty czerwca. Zaczęły się wakacje. Przypomniałam sobie że dzisiaj o dwunastej trzydzieści miałam wsiąść do samolotu, którym po  latach mieszkania w pięknej Brazylii miałam wrócić do swojej ojczyzny, Polski. Zwlekłam się z łóżka. Wyrzuciłam z szafy wszystkie ubrania. Po długim szukaniu wybrałam ten zestaw :

 

Poszłam do łazienki, przebrałam się i zrobiłam taki makijaż : 

Zeszłam do kuchni. Wyjęłam z lodówki mleko, wlałam do miseczki i włożyłam na minutę do mikrofalówki. Kiedy mleko się gotowało otworzyłam półkę i wzięłam z niej płatki kukurydzane. Wyjęłam miseczkę z mlekiem z mikrofalówki, postawiłam na stoliku, wsypałam płatki i zaczęłam jeść. Po skończeniu śniadania wróciłam do pokoju. Zaczęłam się pakować do tej walizki :

 Gdy skończyłam była jedenasta pięćdziesiąt. Usłyszałam z dołu głos mojej mamy :

- Kochanie wróciłam.

-Okey - odkrzyknęłam.

Spojrzałam ostatni raz na ,,mój'' pokój.Wzięłam walizkę i zeszłam spotkać się z mamą.

- Hej kochanie - powiedziała kiedy tylko mnie ujrzała.

- Cześć mamo - odparłam.

- Ślicznie wyglądasz. 

- Dzięki.

- Amelia wiem że to dla Ciebie trudne... - zaczęła.

- Mamo rozmawiałyśmy już na ten temat. Chcę wrócić - przerwałam jej.

- Rozumiem - od powiedziała i przytuliła mnie. 

- Kocham cię mamo.

- Ja ciebie też kochanie.

- Idę zanieść walizki do auta. 

O dwunastej piętnaście wyruszyłyśmy na lotnisko. Gdy byłyśmy na miejscu usłyszałam donośny głos mówiący:

- Samolot z Brazylii do Polski za dziesięć minut wyruszy ze stanowiska czwartego.

Poszłyśmy w stronę stanowiska numer cztery. Pan ochroniarz sprawdził czy nie wnosimy do samolotu jakiejś broni. Znalazłyśmy wolne miejsca, zajęłyśmy je i czekałyśmy na wylot. Punktualnie o dwunastej trzydzieści wzbiliśmy się w powietrze. Rozmyślałam przy tej piosence o spotkaniu z Roksaną, moją najlepszą przyjaciół ką, kiedy odpłynęłam w krainę snów.