Rozdział 8

Kochani przepraszam że tak długo nie pisałam ale niestety znów się rozchorowałam.Ale nie ważne zapraszam do czytania :D

I wtedy zobaczyłam : 

- Dawid? - Otworzyłam buzię ze zdziwienia.

- Amelia? - powiedział tak samo zdziwiony jak ja.

- To wy się znacie? - zapytała Saszan.

- A no tak pamiętasz mówiłam ci, że wczoraj jak jechałam się z tobą spotkać wpadłam na takiego chłopaka. To był Dawid - wyjaśniłam jej.

- Naprawdę? - znów zapytała rudowłosa.

- Tak. No wiesz Saszan uciekałem przed ciotek sam, biegłem przed siebie nie patrząc na drogę i wpadłem na Amelię. Wiesz kim są cioteksy? - zapytał mnie Dawid.

- Cioteksy? A nie Kwiatonators? - od powiedziałam zmieszana.

- No, Kwiatonators, ale pozwalają się przezywać Cioteksy - wyjaśnił mi.

- A no chyba, że tak. A tak w ogóle co ty tu robisz? - zapytałam.

- Ja?

- A widzisz tu jeszcze kogoś? - Zirytowałam się.

- Ja tu pracuje - od powiedział.

- Co?! - krzyknęłam. 

- Ja tu pracuje. Wydałem dwie płyty. Pracuje nad trzecią. Co ciebie do nas sprowadza?

- Przyszłam z Rok... to znaczy z Saszan.

- Skąd wy się znacie? - zapytał nas Dawid.

- Oj Kwiatuś, Kwiatuś opowiadałam ci kiedyś, że kiedy byłam mała poznałam taką dziewczynkę w lesie i się za przyjaźniłyśmy. Amelia to właśnie jest ta dziewczynka - wyjaśniła Saszan obejmując go ramieniem.

- Aha. Rozumiem - powiedział Kwiat.

- DAWID! - usłyszeliśmy krzyk.

- Sorry dziewczyny, ale muszę spadać. Pa - pożegnał się z nami.

- Cześć - od powiedziałyśmy w tym samym czasie.

Zaczęłyśmy się z siebie śmiać. Saszan zaczęła mnie oprowadzać. Posiedziałyśmy jeszcze dwie godziny i wyszłyśmy ze studia. Roka odprowadziła mnie do domu, pożegnałyśmy się i weszłam do środka.

- Mamo nie uwierzysz co się dzisiaj stało! - krzyknęłam od progu.

- Opowiadaj to może ci uwierzę - powiedziała mama wychodząc z kuchni.

- Więc...